A co z jutrem?
Życie płynie jak rzeka
a czas wszystkim ucieka
ciągle biegnie do przodu przed siebie
wszystko wokół się zmienia
choć ta sama jest ziemia
ten sam księżyc i słońce na niebie
Radość ze smutkiem się splata
i tak płyną nam lata
a co jutro ma nadejść nie wiemy
człowiek snuje marzenia
wciąż ma inne pragnienia
i tak odejść z tej ziemi musimy
autor
joanna 53
Dodano: 2020-11-12 15:44:11
Ten wiersz przeczytano 657 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
Strofa mickiewiczowska powraca do łask...
łubię taki układ rymów.
Przemijanie i smierć wpisane jest w nasze zycie. Nie
uda nam się tego zmienić.
Pozdrawiam serdecznie Joasiu :)
Podobnie myślę ... umrzeć wcześniej czy później musimy
..a jutro też zaświeci słońce dla innych ...
Przemijanie nas nie ominie. Pozdrawiam :)
Śmierć jest pewnikiem, bo nie ominie nikogo.
I to jest o tyle sprawiedliwe, że dotknie wszystkich.
A jacy jutro będziemy?
Nie wiemy, i nie wiadomo czy nasza miłość taka sama
będzie.
Może też "radość ze smutkiem"?
Pozdrawiam
przemija bo tak być musi
byle nie przelatywało jak woda między palcami...
pozdrawiam serdecznie:)
Melodyjna zaduma nad przemijaniem.
Co myślisz o takiej roszadzie w ostatnim wersie - dla
zachowania układu rymów:
"i tak odejść musimy z tej ziemi."?
Miłego dnia:)
Na każdym kroku odczuwamy przemijanie. Czujemy się
panami na ziemi mimo, że nie mamy gwarancji na pobyt
stały. Pozdrawiam cieplutko:)
Dla jednych się kończy, dla innych zaczyna i tak wciąż
odnowa...
Pozdrawiam :)
kiedyś wszystko się kończy jak żywot człowieka na
ziemi
miłego :)
Słusznie, Wszystko jest piękne, ale jest nie nasze.
Jesteśmy tu tylko gośćmi. Odejść musimy. Pozdrawiam
serdecznie.