Część historii dziwki z Pragi

Nędza mojego ja
Jawi się jak dziwka z Pragi
Kosa ukryta w kieszeni
Spierzchnięte wargi

Niepotrzebna nikogo
Ale obecna
Urojona ciężarna
Szara skóra jest wieczna

Poza kokieteryjna
Noga na nodze siedzi
Dawno zgubiła szminkę
Łyka spaliny i bredzi

Tyka jak stary zegar drewniany
Co go korniki zeżarły
Pomiędzy wstrętem a dumą
Umysł jej jest rozdarty

Dobrze
Ze znajdzie czas na liczenie
Krzywych kręgów
Straconych zębów
siarczystych na policzku razów

Dobrze
Że to tylko część krainy
Część szarych obrazów

Dla wszystkich straconych przez okrutnego cesarza, zwanego naszym Sumieniem.

autor

Jaskiel

Napisany: 2007-10-16 Dodano: 2008-01-22 16:12:19

Ten wiersz przeczytano 655 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie