Człowieczek

Stał sobie pod ścianą człowieczek
Stał sam
Bez rodziny, przyjaciół, znajomych
Był sam
Smutek go ogarniał i tylko jedna myśl krążyła mu w głowie "nie ranić innych"
Nie miał rodziny, przyjaciół, znajomych
Nie chciał ich mieć
Bał się że ich zrani
Odsuwał się od nich
W nadziei że w ten sposób nikogo nie zrani
Mylił się,
Ranił każdego z osobna i wszystkich razem
Odsuwając się od nich
Stoi teraz tak sam pod ścianą
Zapomniany, zagubiony, sam
Sam z myślą że jest zły
Że kogoś zranił
Był smutny, płakał
Po policzkach spływały mu łzy
Każda powoli leciała w dół
Uderzając o ziemie wydawały lekki chlupot
Zranił miłość i przyjaźń
A nie chciał nikogo ranić
Zmarł w samotności
Pod ścianą smutku
Nikt nie zapłakał nad jego smutnym losem
Ale czy jego życie musiało tak wyglądać ?
Czy może on chciał żeby jego los się tak potoczył ?
Ale miał wybór ... i wybrał
Życie w samotności bez przyjaciół
Życie w smutku i rozpaczy
Odszedł w dal ...
Z łzami na twarzy
Śmierć go zabrała...
W smutku i samotności...
Odpowiedz i morał kryje się za mgłą
Tej historii końca nikt nie zna...
Człowieczek odszedł ze śmiercią na ustach

autor

zgubiona

Napisany: 2007-03-02 Dodano: 2007-03-02 19:18:28

Ten wiersz przeczytano 419 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie