CZYJ SMUTEK?
Gdy jest naprawde bardzo smutno zastanawiam się czy to ja się tak smuce czy to już cały świat tonie w smutku.
Popatrz jakie smutne oczy ma księżyc
jest mi go żal.
Mimo, że poświata łasi się
do niego czule
on, nie zważa na nią wogóle.
Tęskni za szczęściem,rozmyśla o smutku.
Głaszcze go ciepło lecz wszystko bez
skutku.
Chociaż wszystkie gwiazdy chcą
dla niego spadać
on, woli samotnie po nieba łanie
bezgłośnie się skradać.
Czasami dla rozrywki odprzęga
chmury czarne,
lecz to już go nie śmieszy.
Zajęcie marne.
Popatrz, naprawdę uśmiecham siędo niego,
ale on nie chce przyjąć
nic mego.
Spojrzał w me oczy z pogardą.
Spytałam-dlaczego?
Z uśmiechem szyderczym odpowiada:
Ja tutaj nic nie znacze. Czy ty
dalej nie widzisz, że to nie ja się
smuce
lecz dusz twoja
płacze?
Kiedy widzisz swój wytknięty smutek
jest Ci go żal.
Przecież to tylko smutek-
utonie we własnych łzach.
~smutek to najgorsza pora dnia~
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.