danie dnia

W kociołku
pragnień swoich
pogubiłeś się kochany

Wrze w nim wódka
dnie powszednie
noce w upojeniu
krótkim snem
przeplatane
ranki gdy z przerażeniem
w lustrze
twarz oglądasz
ja i inne kobiety twoje

Mieszasz sobie w
kociołku
jak tylko tobie
pasuje
to nic że razem
nic się nie zgadza
to nic że
jedno z drugim
żre się,kipi i
zaraz się wygotuje

Przykręcasz gaz
wrzenie się uspokoiło
jesteś ,wracasz

mówisz

nic nie zrobiłem
w kociołku mieszałem
tym tylko żyłem

Chcesz?
dam skosztować
mojego wywaru

napewno przełkniesz
nie raz próbowałaś
jakoś to zniesiesz
dziewczynko dzielna
moja mała

Słow twoich słucham
lecz nadzieję
w zamku serca na
dziesięć skobli zamknęłam

i choć głód twej obecności
trzewia moje pali
nie dam się namówić
z kociołka nie skosztuję
bo rozsądek
krzykiem ostrzega
że znowu się zatruję

autor

halka39

Napisany: 2007-04-19 Dodano: 2007-04-19 19:44:45

Ten wiersz przeczytano 544 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie