DLA ANECZKI
W przestrzeni wypełnionej smutkiem,
Gdzie słońce świeci, lecz nie grzeje,
Dwie słabe, wyciągnięte ręce
Szukały ciepła i nadziei…
Dwa serca żalem wypełnione,
Rozczarowane i tęskniące,
Błąkały się pod niebem jasnym,
Nieczułym i niewspółczującym…
Pośród milionów serc złamanych,
Te dwa znalazły się, i drgnęły…
Pośród rąk już niecałowanych,
Dwie się serdecznie uścisnęły…
Kilka słów ciepłych zrozumienia,
Kilka promiennych słoneczników,
Objęcie wyciągniętych ramion…
Dwóm sercom łatwiej dźwigać życie…
autor
BI-BI-BON-TON
Dodano: 2014-10-12 10:34:43
Ten wiersz przeczytano 1128 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
Dwóm sercom na pewno łatwiej dźwigać życie wraz z jego
dobrymi i złymi niespodziankami
Bardzo ładnie.Pozdrawiam serdecznie:)
Bardzo ładny wiersz,a ja jako tematyka dałabym
miłość,a nie przyjaźń,chociaż może ona być połączona z
przyjaźnią...
Pozdrawiam serdecznie
Ładnie,optymistycznie, a jednak jakoś tak wieje
melancholią.
Och ,...ta miłość
Pieknie o prawdziwej przyjazni w ciezkich momentach:-)
pozdrawiam
gdy dookoła tylko lód, szczere
podanie dłoni chłód rozgoni.
Pozdrawiam serdecznie
piękny wiersz Pozdrawiam :)
Szukajcie, a znajdziecie...
ciepełko w zimnym świecie:)
Pozdrawiam!
Nie każdy ma to szczęście
znaleźć przyjazne dłonie
i dobre szczere serce
należy więc dziękować
za taki skarb bezcenny
jakim jest drugi człowiek...
Niewątpliwie, przepiękny wiersz, ostatni wers
rewelacja:) Pozdrawiam i życzę miłej niedzieli-:)
Bardzo ładny wiersz, przy tym
dedykowany mojej imienniczce:)
Miłego dnia.