DO PRZYJACIELA
Cichutko, nie wadząc nikomu,
zaszyty w domowym kąciku,
żyjesz tak po kryjomu,
choć dookoła ludzi bez liku.
Wielu podobnych do Ciebie
z sercem jak na dłoni,
czuję się jak w niebie,
gdy ktoś się im pokłoni.
Choć pokłon ma czasem lotność
podobną do promienia słońca,
rozjaśnia na chwilę samotność
i znika, nie trwając do końca.
Proszę niech promień przjaźni
na trwale u Ciebie zagości,
i już nie tyko w wyobraźni
wyrwie z tej samotności.
Komentarze (9)
piękny wiersz o wychodzeniu z ciemnych pokoi...mądre
przeslanie...
Piękny wiersz... przyjaźń jest wspaniała ... szkoda
tylko ,że nie każdy na nią zasługuje ... ale kto ma
przyjaciela i sam jest przyjacielem to więcej niz
skarb...
ciekawie napisane .. i świetnie przemyślane słowa ..
brawo tak trzeba))
Samotność...tyle ludzi dokoła, a samotny głos woła. A
trzeba tak niewiele, by byli przyjaciele. Iść z nimi
na zabawę, zaprosić ich na kawę, poplotkować
troszeczkę, wypić winka lampeczkę . Życie w bajkę się
zmieni, spróbuj radę docenić
Kochany Panie pomidorze łezka mi się oku zakręciła,
dziękuję za ten piękny wiersz.
Tak go czytałam jakby był pisany o mnie.
Wiem że nie.
Szkoda, lecz i tak dziękuję za Twe piękne pisanie.
Promyk przyjaźni może odmienić całes życie-pieknie
napisane
piękny wiersz o przyjażni...aby ta przyjażń przetrwała
na zawsze...
Ciepłe słowa skierowane do przyjaciela.Właściwe dla
podtrzymania tej znajomośći.Ciekawy wiersz
bardzo mnie rozczuliłeś tymi słowami mężczyzny do
mężczyzny, delikatnie proszącymi - żyj, choćby dla
innych ... (w "samotność" literówka :)