Dokąd podążasz

Skąd jesteś wędrowcze i skąd przybywasz
gdzie dom Twój, co z dawna go porzuciłeś,
dlaczego Bogów w duszy swej wzywasz
gdy z dawien w gniewie ich opuściłeś?

Dokąd podążasz w swoim pragnieniu
nie jesteś już świtem dnia co nastaje,
jedynie zmierzchem w osamotnieniu
i bólem duszy tej co zostaje.

A byłeś uśmiechem dnia odległego
rosą poranku chłodem spowitą,
nadzieją serca Ci oddanego
co w czasie teraz jedynie rozmytą.

Nie znajdziesz drogi, co zakończeniem
podróży przystani w oazie spokoju,
boś ogarnięty życia zmęczeniem
odejdziesz inną, po dniach trudu, znoju.



19 marca 2009
7:13:32

autor

czarny63

Dodano: 2009-03-19 17:29:34

Ten wiersz przeczytano 444 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie