Dom rodzinny

Wzruszający wiersz Mgiełko.
Przesyłam serdeczności.

Dom rodzinny to najpiękniejsze wspomnienie, bo w nim
została cząstka nas...a powroty w rodzinne strony
gdzie na progu wita matka to najpiękniejsze
chwile...wzruszyłaś wierszem...pozdrawiam ciepło Elu.

Piękny, jakże wyrazisty wiersz... pozdrawiam ciepło :)

Pozwolę sobie za jastrzem :)

nie ma jak u mamy...pozdrawiam

Są pytania, które nigdy nie znajdą odpowiedzi... I
które mogą zasypiać tylko w domu rodzinnym
Nostalgia i ciepło w Twoim wierszu, Mgiełko
Pozdrawiam serdecznie

Smutne i wzruszające wersy...pozdrawiam ciepło :)

Poruszająca i pięknie, Mgiełko.
Pozdrawiam ciepło:)

Bardzo ładny wiersz, Elu,
poza tym za Wojtkiem W
Pozdrawiam serdecznie :)

Tak bardzo chciałabym móc porozmawiać,
przytulić się.
I muszę czasem sobie dotyk Mamy przypominać.

Piękny wiersz.

Jeśli mieszkasz poza domem rodzinnym, to każdy powrót
ma w sobie sporo smutku. Za każdym razem widzisz
rodziców starszych, bardziej niedołężnych,
dziecinniejących, coraz mniej panujących nad
fizjologią. Jeśli byś mieszkała razem z nimi - te
zmiany są tak powolne, że byś się do nich
przyzwyczaiła. Zostałaby tylko radość z bycia razem w
ostatnich chwilach ich życia...

to ty jesteś ta mgiełka z BB .!

Wspomnienie rodzinnego domu zawsze wzrusza.
Pozdrawiam Elu.

Elżbieto:))wspaniale stworzyłaś atmosferę tęsknoty i
miłości gdy wraca się w rodzinne strony. Podobnie
odczuwałem i oczy łzawiły gdy po latach wracałem do
rodzinnego
domu. Piękny wiersz, naprawdę wzrusza. Miłego
wieczoru.

Łapią mnie za serce takie wiersze. Jestem jak stare
drzewo i na pewno nie dam się przesadzić.
Miłego wieczoru :):)