Drzewo

Skąd tyle sił
W tym drzewie
Wyssanym
Wydrążonym
Wyżartym milionami korników
Stojącym
Już tylko siłą przyzwyczajenia
Wyglądającym
Na pozór
Krzepko
I wciąż wabiącym
Rzesze pasożytów
Nie mogących uwierzyć
Że nim już się nie pożywią

Takiemu drzewu
Lepiej by upaść było
Dla spokojniejszego przemijania
Odpoczynku
Schronienia
Pokazać
Że nie daje rady
Nie pachnie
I nie smakuje

Tylko mu słońca szkoda
Śpiewu ptaków
Błękitu nieba

autor

Ajkie

Napisany: 2007-01-01 Dodano: 2007-03-05 19:31:30

Ten wiersz przeczytano 443 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie