Dziad
Człowiek sądzi, że jest wielki
Mądry, wszechwiedzący
Życie posiąść chciał na wieki
Grzeszy zaś niechcący
Na Księżycu stopę postawił
Wynalazł cudownego robota
Ciemnotę, zacofanie za sobą zostawił
To prawda? Czy może głupota?
Wynalazł sobie nową wiarę – pieniądze
Za nie chciał kupić świat
Niepohamowane żądze
Lecz tak naprawdę bogaczem jest DZIAD
autor
Karin1991
Dodano: 2013-10-09 13:45:03
Ten wiersz przeczytano 550 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
smutne to takie :( ale ladne +
dokładnie od innych można się wiele nauczyć:)
aj krzyczy :):):);)
a tak przypomniały mi się słowa
jak Jasiu w domu dużo słyszał
aż wreszcze dzwonek usłyszał
i karzyczy
MAMO,TATO przyszło dziadostwo
na to mama mówi to nie dziadostwo
to babka z dziadkiem
a za chwilę woła
MAMO,TATO przyszło chujostwo
a to tylko ciotka z wujem
więc warto uczyć się od dziadostwa czy chujostwa
by kimś w życiu być
nie porównalnym w:)))::)
rtymiczny, obrazowy życiowy wiersz:)
Pozdrawiam serdecznie
czasami w zyciu tak jest
że bogaty staje się dzidem
a dziad panem i nie lepi się
do nikogo w prawdze czy fałszu
kto za blisko nie podchodzi
wtedy słowo ma...trzeba było się uczyć a nie przykłady
brać
bo zawsze wzór można podstawić
gorzej jest go wyprowadzić
jak życie dla jednych szczęściem
jest
dla innych porażką w:):)
oj to prawda niestety pozdrawiam