Gubiona w pośpiechu

Rutyna
wkrada się jak choroba w miłość.
Tylko od nas zależy
czy pozwolimy się jej rozprzestrzenić.
Od małych codzienności,
co raz gorzej znoszonych,
zaczyna się rozsypywać coś tak pięknego
czym jest miłość.
Roślina, zwierzę, dziecko, matka
by istniało wiemy - trzeba dbać.
Tylko miłość przestajemy pielęgnować
żądając żeby żyła.
Z uporem i zawziętością,
zaklinając łzami los i Boga
zadajemy pytanie
kiedy i dlaczego związał nas sznur chłodu.
Przytul, słuchaj, otwórz myśli na zrozumienie,
pozwól drugiemu być sobą
i czuwaj by nie działa mu się krzywda
a zawsze będzie Twój.

Zobacz przy sobie skarb, każdy go ma.

autor

asik76

Napisany: 2010-09-04 Dodano: 2010-09-04 09:03:58

Ten wiersz przeczytano 513 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie