Gwiazdy milkną przy Tobie

Otwarło sie niebo,spojrzałeś na mnie Boże,
pogroziłeś palcem,potem się uśmiechnąłeś.
Dmuchnąłeś w dłoń,sfrunęły z niej białe ptaki,
przeleciały obok mnie,powędrowały w cztery strony świata.
Raz jeszcze spojrzałeś,by upewnić się,
czy rozumiem przesłanie,czy juz wiem.
Odwróciłem się we łzach,przytulilem Anioła swego,
poszliśmy przed siebie,szukać ptaków,przeznaczenia.
Królowo samotności,długo razem na śmierć i życie wojowaliśmy,
byłaś mym wrogiem i kompanem,budziłaś co rano,układałaś do snu.
Wreszcie skapitulowałaś,a może zlitowałaś się po prostu,
żegnaj!Nie wracaj!Teraz ja sam pokieruję swym losem.
Błagam,nie patrz w tył,nie oglądaj się za siebie!
Bo kocham tę kobietę,nie chcę stracić jej z serca.
Przełknij porażkę,zapomnij o chłopcu,co powstał z mroku,
on teraz żyje!Potrafi,chce kochać!
Aniele mój najdroższy!Moja gwiazdo ubłagana wsród gwiazd!
Tak długo czekałem,by na swej drodze,tam na kamieniu,los połączył nas.
Zjawiłaś się,tak piękna!Tak nieoczekiwana w swej urodzie!
Wyciągnęłaś rękę do chłopca,co rany swe leczył,leżąc na kamienistej drodze.
Teraz,jak posąg dumny,a nie gnijący w wilgotnym mroku,
teraz spełniony,pragnie tylko Twojej miłości!
Gdy tulę Cię do siebie,to czuję,jak ziemia staje w miejscu,jak milkną wszystkie gwiazdy,nucące kołysanke nocy,
księżyc ucha nastawia,drzewa schylają korony.
Gdy jestem przy Tobie,nie ma gruntu twardego,nie ma otoczenia ani sklepienia,
zawieszeni w gorącej,czułej,bezkresnej przestrzeni.
Gdy usta nasze sie złączyły,czas stanął w miejscu,powiedział mi do ucha,
kochaj ją chłopie!To Twoja Ksiezniczka!
Gdy znów sie spotkamy,drzewa,ksieżyc i gwiazdy,
znów będą z uśmiechem na nas czekały.
Znów zblizą się nasze ciala,usta nieposłusznie niecierpliwe,
znów powie czas,lecz ja go uciszę!
Wiem!Nie potrzebuję podpowiedzi!
Moja Księzniczko!Kocham Ciebie!

autor

rebel

Napisany: 2006-10-30 Dodano: 2006-10-30 10:34:14

Ten wiersz przeczytano 507 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie