Z hibernum
w majenia(ch)
W twoich źrenicach są słońc dziesiątki.
Przesyłasz w myślach dotąd niechwytne.
Jak trafem ziarna, co piękno zrodzi,
szczęścisz nadzieją, od nowa bytem.
Którąś jaskółką dzisiaj w niej
wschodzisz,
odgarniasz puchy z wielomarzenia.
Siedziały długo, w zapachach wiosny -
tu, ziemią milcząc
czeka niebienia.
autor
Rozalia3
Dodano: 2022-04-03 07:41:00
Ten wiersz przeczytano 1100 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
Dziękuję pięknie wszystkim gościom
za odwiedziny i słowa w komentarzach:)
Pozdrawiam Was cieplutko i życzę miłego, udanego
czwartku:)
Urocze strofy
Miłego dzionka:)
Łał!
Jestem pod wrażeniem. Poetycko.
Ladnie udziwniasz slowa.
Pozdrawiam
Zatrzymujesz Rozalio swoim wierszem, pozdrawiam
serdecznie :)
Bardzo ciekawie i metaforycznie, z neologizmami,
włącznie, te niebienia,
też takie niezwyczajne, no i dziesiątki słońc, miło
brzmią, sądzę, że to fajnie, jeśli można je w kimś
odnaleźć.
Tak poza tym wiersz, z pewnością nie jest w kontekście
relacji, ale i w przyrodniczym też można go
odczytywać.
Pozdrawiam, życząc dobrego dnia, Rozalko.
Cudnie.. skojarzyło się z wierszem innego
poety../czeka niebienia./
Pozdrawiam :)
Piękny :)
Witaj, Rozalio :)
Pozwolę sobie za Montibusem, mnie również zachwyciły
metafory. Tzn całość śliczna - w treści i formie.
No, cóż... Czas pożegnać królową zimę... Tylko ona
jakoś nas nie chce zostawić w spokoju ;-)
Pozdrawiam ciepło, Rozalio :)
Zachwyciłaś Rozalio poetyckością metafor.
Ale piękne poetyckie rozmarzenie :)
Pozdrawiam ciepło :)
Za Twoimi oczami - piękne wersy...
Pozdrawiam serdecznie :)
Przepiękne rozmarzenie,
pozdrawiam serdecznie:)
Piękny:)
Urocze miłosne romantyczne rozmarzenie. Udanego dnia
wypełnionego serdecznością:)