Idę...

Tak- trzeba iść.
Pomni przeszłości- w przyszłość iść

Zyciowy, refleksyjny monolog. /+/

Za 'Senograsta': "Wnuczek zrozumie, gdy przyjdzie
czas".

Pozdrawiam serdecznie. :)

cykle się kończą , my to my choć inni, byle w przyrodę
i sny do przodu. Wnuczek nie zrozumie, zrozumie gdy
przyjdze czas. Miłego wieczoru

Zycie to dziś tu i teraz

Dzięki Kochani, za szczere wypowiedzi. Nawet nie
zdawałam sobie sprawy, że aż tak wiele myślę o
przemijaniu, ale to prawda, że po "zapaści" kiedy
znalazłam się po drugiej stronie, przestałam bać się
śmierci, choć czasem nachodzi mnie refleksja, że może
jednak nie pokazano mi jeszcze wszystkiego...

fajna refleksja.

Wiele pytan o przemijanie.. trzeba cieszyc sie kazda
chwilna i bliski. Czas przyniesie odpowiedzi.

Autorka podąża przez refleksję nad życiem, ruchem,
starzeniem się i ulotnością istnienia, zachęcając do
głębszych przemyśleń nad tajemnicą egzystencji.
Końcowe pytanie jest bardzo absorbujące, choć narzuca
odpowiedź, że tak.
(+)

"Czy mój mały wnuk
Musi wiedzieć,
Że kiedyś zostanie
Bezradnym staruszkiem?"
Oj, są tacy 'bezradni' którzy biegają, że ho ho!
Pozdrawiam :)

Mądre refleksje,
tak: "Idę, bo ruch to zdrowie!",
życie jest ulotne, tak szybko przemija, więc cieszmy
się nim póki możemy, wnuczki kocham, bawię się z nimi,
czytam im, to największa radość i szczęście, tak
żyjemy na różne sposoby, z podobaniem pozdrawiam
ciepło.