Infantylny człowiek

Na tym świecie to nie wiatr mi w oczy wieje
i nie złośliwość losu zamienia dni w torturę

Za to wszystko od początku
aż do końca odpowiadam Tylko
ja

Gdy zapomnę włączyć uśmiech na dzień dobry
i nie myślę już o dobrych stronach

Kiedy nocą topię niewypowiedziane smutki
i zarzucam pytaniami przeciążony żalem umysł

Nie ma w tym przypadku ani cudzej ręki,
tylko słabość i zmęczenie
nie nauczonego dystansu do siebie człowieka

................................dawno mnie nie było na beju, ale wracam. Bez rewolucji i obietnic, poprostu z moim pesymizmem:)

autor

white shrew

Napisany: 2006-02-26 Dodano: 2006-02-26 17:27:14

Ten wiersz przeczytano 786 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie