JESIEŃ
Jesień, jak starość
Smutna, z czasem coraz smutniejsza,
W jej włosach
Więcej srebrnych nitek,
Perspektywa mniejsza.
Jesień, jak starość -
Spowalnia ciągi zdarzeń,
Toną zwiędłe liście nadziei
W mglistych oparach marzeń.
Jesień
Wierzy w swe cykliczne trwanie,
Wie, że gdy umrze,
Za rok znowu wstanie.
Starość
Wierzy w nietrwałość
Przyrody wyrobu,
Wie, że umarli
Już nie wstaną z grobu.
autor
KapRysiek
Dodano: 2011-09-29 07:49:50
Ten wiersz przeczytano 389 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Piękny, smutny wiersz, końcówka porusza... Pozdrawiam.
Piękny, prawdziwy i szczery wiersz. BRAWO!!! Plus!!!*
smutne bo prawdziwe