Jesień
Wicher szarpie konarami,
sypią z drzew barwne motyle,
otuliły śpiącą ziemię,
listki złote, jak żonkile.
Hulała jesień oberka,
pląsała lekko walczyka,
szronem lśniła jej sukienka,
brzdękała wietrzna muzyka.
Szum gałęzi nucił pieśni,
czuby drzew się kołysały,
wicher liście gnał, szeleścił,
świat zamglony, ociężały.
Promyk słońca błysnął z nieba,
zapłonęła jarzębina,
ptak cichutko gdzieś zakwilił,
świat do wiosny się zatrzymał.
Komentarze (35)
Bielciu zawitałaś pięknym, nastrojowym wierszem.
Super.
Pozdrawiam Cię serdecznie.
jesień też ma swe uroki,,pozdrawiam :)
Bo jesień piękna jest. Nastrojowy obraz stworzyłaś,
tak trzymaj.
Pozdrawiam:)
Dlatego szanujmy ją a będzie jeszcze piękniejsza.
Pozdrawiam serdecznie paa :))
Miło mi że byliście, dziękuję za komentarze.
Pozdrawiam:)
Przyroda pokazuje piękne obrazy
tych promyków słońca nam potrzeba .. ładny wiersz ale
wiosna przyjdzie ..
Ślicznie.
Pozdrawiam
Pięknie i ciepło o jesieni, bardzo mi się podoba :)
Jaki piękny, jesienny nastrój...
Piekny wiersz, pelen obrazow jak na vernisazu, bardzo
na TAK.:)
Pozdrawiam serdecznie.
Pozytywny i radosny wiersz rodem z tamtego stulecia.
Nic mu zarzucić nie można.
Pieknie i z nadzieją na wiosnę w tle Ja już tęsknię za
wiosną a o lecie nie wspomnę
Pozdrawiam z zapłakanego Śląska
Świat do wiosny się zatrzymał, ale wiosna w końcu
przyjdzie i miłość będzie czuć w powietrzu :D
Pozdrawiam serdecznie +++
Ładnie, ja już czekam tej wiosny:-) pozdrawiam:-)