jesiencholia

Za Sławkiem ośmielę się powtórzyć...jesień przytłacza,
sprzyja nostalgii i rozmarzeniu.

Wiersz cudny...ja też już jesiennieję....

Pozdrawiam cieplutko i oby do wiosny, bo nie cierpię
zimy i słotnej, zimnej jesieni :-(.

Piękna poezja:)

Ładnie napisane i nastrojowo, a i sprytne nowe słowo
zamieściłaś w tytule, zatem wszystko na tak, choć
jesiencholia przytłacza. Pozdrawiam z uśmiechem:)))

Wandziu, czy ta kropka w pierwszym wersie była
zamierzona ?

przepiękny i mistrzowsko zapisany wiersz;
ideał :)
zwłaszcza wieloznaczna i optymistycznie brzmiąca
puenta urzeka szczególnie :)
jesień lubię najbardziej; po wiosennych porządkach i
letnich szaleństwach nadchodzi czas bliskości,
otoczony pięknymi barwami, muzyką przyrody i sadami
pełnymi pachnących owoców;
jesienny chłód powoduje w nas naturalną potrzebę
dzielenia się ciepłem, więc przytulam Cię Wando z
uśmiechem i serdecznie :)

Czytam (prawie) wszystkie Twoje wiersze. Ale nie
komentuję. Nieraz widzę, że jestem za głupi, by
zrozumieć. Ten jest na tyle prosty, że nawet ja go
pojąłem. I bardzo mi się podoba. Choć nie do końca się
z nim zgadzam. My mamy tylko nadzieję
zmartwychwstania, a czas ma pewność. Co roku umiera i
zmartwychwstaje od nowa.

Koncert wiolonczelowy Elgara,
tak piękny w swojej prostocie.
I Twoje słowa Wandziu- te ostatnie-
o rozwiewaniu na zmartwychwstanie czasu".
Też proste i tak oczywiste w swojej nieoczywistości.
Jesień umiera. Wiosna to czas narodzin, to oczekiwanie
na cud- jakim jest np. dziecko. To nadzieja.
I nigdy taka sama.
Piękne.

Refleksyjna, jesienna melancholia w metaforycznych
wersach, zastanawiam się nad zmartwychwstaniem czasu,
pozdrawiam ciepło i ślę serdeczności.

Ślicznie o jesiennej melancholii. Uwielbiam jesien.
Pozdrawiam serdecznie.

ładna ta jesienna melancholia

Już tytuł zapowiedział wspaniały wiersz. Pozdrawiam z
podobaniem, dobrej nocki:)

uwielbiam Cię czytać Wando, za każdym razem
zadziwiasz. Zatrzymała mnie jesiencholia, czuć
zblizający się czas zadumy.
pozdrawiam serdecznie

Zachwycający wiersz - od tytułu, który znakomicie
wiąże się z pierwszym wersem (dzięki świetnemu
zabiegowi z kropką), po wieloznaczną puentę.
"Rozwiane nadzieje" kojarzące się raczej z
przemijaniem można także odczytać w sensie "rozsiane
nadzieje" - które zakiełkują optymistyczną
przyszłością.
Poza tym - wiersz gra.
Jest bezbłędnie zestrojony.
Tylko usiąść przy fortepianie i cieszyć się delikatną
durową tonacją:)
Serdecznie i ciepło pozdrawiam wraz z watahą:)

Przepiękny, magiczny klimat...
Pozdrawiam serdecznie :)

Wspaniały wiersz, wręcz magiczny, do wielokrotnego
czytania i wgłębiania się w jego treść. Świetne
metafory :)
Pozdrawiam serdecznie Wandeczko :)