jesienna melancholia
powietrze otulone nutką nostalgii
deszcz za oknem a na stole gorąca
herbata
przywołują wszystkie barwy wspomnień
mam wenę
odmaluję je na płótnie
tworząc obraz własnych myśli
w abstrakcyjnych kształtach
ukryję ciebie
przynajmniej nie muszę udawać
jesień zna moje rozterki
wychwytując nastroje
operuje kolorami
przynosi słońce
rozjaśniając ciemne miejsca w duszy
dziękuję jej za przyjaźń
która swoją siłą
wydobywa melancholię na zewnątrz
i znów jestem sobą
Komentarze (55)
Ujmująca melancholia,
pozdrawiam serdecznie:)
Witaj Joasiu:)
ja też bardzo lubię jesień:)
Zresztą każda pora roku ma w sobie to coś:)
Pozdrawiam serdecznie:)
Pięknie... tak umieć wyrażać swoje emocje. Niech je
jesień wydobywa:)
Pozdrawiam serdecznie:)
pięknie ,choć białe wiersze nie zawsze przypadają mi
do serca
Ładna jesienna melancholia, pozdrawiam ciepło.
Podoba mi się
Pozdrawiam serdecznie:)
Jak dla mnie co nieco pokrętnie to brzmi. Pewnie
dlatego że jestem jedynie gminny. Cieszy mnie to
pogodzenie z jesienią gdyż kłótnia z nią nic nie daje.
Ważne by w niej i pomimo jej pozostać sobą. A co do
samej jesieni to chyba ciut przerysowana. Pozdrawiam z
plusem i uśmiechem:)))
Dobrze ujęte
Pozdrawiam
Piękne jesienne westchnienia
Pozdrawiam ciepło :)
Melancholia jesienna ma to do siebie, że na ogół
przemija, zwłaszcza podczas czytania takiego wiersza.
Pozdrawiam serdecznie:)
ładnie, spokojnie
Podoba mi sie ta jesienna melancholia..:)
Przepraszam Joasiu ja z roztargnienia wypisałem
komentarz a nie zagłosowałem. przepraszam głosuję.
Bardzo dziękuję wszystkim Gościom za poczytanie i
komentarze :)
Dobrej nocy :)
Jesień to tęsknota, bo swoim mglistym czarem skłania
nas do głębszych refleksji, nad sobą, życiem czy
przemijaniem.
Uzewnętrznia nasze tęsknoty.
Często pod wpływem tych odczuć, odnajdujemy siebie.
Przepiękny, melancholijny wiersz.
Pozdrawiam i Ślę moc serdeczności