Już zniknęłam

ładnie myśl poprowadzona.....

Już niedługo zakwitnie ,wiosną wniesie do życia nutkę
radosną, pozdrawiam.

Zapodziałam się gdzieś w śniegu...pojeżdżę jeszcze na
nartach i poczekam na ciepły świt...:)
Z Twoim wierszem:)

ładnie, melodyjnie...rezygnacja połączona z
nadzieją...bo jednak w głębi duszy jeszcze chcemy
zakwitnąć...

witaj Zosiu, bardzo miły wiersz, tylko czekaj
cierpliwie, nie znikaj, do wiosny już nie daleko. bądź
optymistką, serdecznie pozdrawiam.

Och, śliczny wiersz.

Fiołki , oh cudownie pachna i jakie piekne...napewno
zakwitną.Pozdrawiam.

Zosiu, już mi się robiło smutno, na całe szczęście
koniec optymistyczny :-) piękny wiersz :-)

Nie zniknęłaś. Tutaj jesteś. Adres łatwo jest
namierzyć. Więc niech kupi piękny bukiet. Z
bombonierka niech przybieży. Jazda, składać
przeprosiny. Szybko śmigać wśród zawiei. Nie ociągać
się, nie migać. Bo się łzy rzęsiste leją.

tak na wiosnę ...kiedy wszystko zakwitnie....zakwitnie
i miłośc...pozdrawiam

Nie znikaj zaczekaj, wiosna niedaleka. Pozdrawiam!

Śliczny wiersz, tylko tak zaraz nie znikaj.Czas na
tyle szybko przemija, że nie spostrzeżesz się, że już
wiosna i znów nabierzesz barw, uśmiechu, poczujesz się
cudownym kwiatem a modre oczy rozbłysną
szczęściem.Pozdrawiam i życzę tej miłej chwili.

Więc zakwitaj, on już wrócił, patrz - pod lasem między
zaspy się kołysze i rozgląda się dokoła, i wyciąga
znów ramiona, nawet gwiżdże - przecież słyszę.

Uroczy wierszyk. Najbardziej podoba mi się niebo
zwieszające czarna grzywę i i więdnący zapach fiołków
na pościeli.

Kwiat, gdy kwitnie zimą, jest jak ciepło pod pierzyną.
Wiosną same zakwitają gdy się rozbierają...