Kieł cię skazał na nieistnienie.

Kusisz nocą mój wampirze
Nosferatu, dzika maro
Nie oddychasz gorzkim tlenem
Krwawe damy są ci zjawą,
kiedy w łożu są zakute umierają...
Ty odżywasz - jesteś trupem...

Serce z lodu rozkosz daje
ukojeniem jest za dnia
Niezdobytą dotąd twierdzą
Pustym grobem,
który tonie, gdy wypełni ciebie łza

wysączona z tętnic strachu...

Niczym cień po karku suniesz
liżąc zimne krople potu.
Wabisz bladą skronią nimfy
Wbijasz się im w szyję w mroku

w mroku... w mroku...

w mroku czujesz się bezpieczny...

Upływ krwi w twojej naturze
Dziki zew znajduje ciała
Seks zmieszany będzie z bólem,
kiedy ciałem będzie ta...
która cię kochała
której serce już nie bije...

I zastygniesz w swej rozpaczy
samotny, zwiędły jako martwy kwiat
Jednym słowem wytłumaczysz
to n i e była ta...
ja jej n i e kochałem...

Zbędne kłamstwo cię owinie
wokół palca niemej zdrady
Zginiesz w moralności prawie
kolor zblednie jakoś blady

blady... blady... blady...

Śmierci kolor twym wyzwaniem
Iluzją jesteś, a śnisz na jawie
Zatracony w matni ż y c i a
Nie istniejesz. Nie istniałeś

Tylko czemu krew prawdziwa?
Czemu łzy wciąż słone są?

...

autor

Angel_Of_Love_

Dodano: 2007-08-13 18:07:31

Ten wiersz przeczytano 663 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie