Ku sobie
Jestem kobietą w spadającej rzęsie,
w kropli łzy zamieszanej w herbacie,
w zgubionych rękawiczkach
i w błysku oka, kiedy je znajdę.
Jesteś mężczyzną między zmarszczkami,
w zmrużeniu oka, między myślami,
gdy szukasz szalika, a ja go znajduję,
tak między nami.
A dzieci niczym winobluszcz
żądny światła i większej przestrzeni
na całe szczęście pnie się do góry
po chmury.
I spotykamy się w jednym uśmiechu,
albo w bliźniaczym westchnieniu,
my ku sobie zgarbieni,
patrzymy w oczy.
Komentarze (17)
Przeczytałem z przyjemnością. Pozdrawiam:)
wiersz o przemijaniu i pięknie które jeszcze być może
warto przeczytać
pozdrawiam
piękne. "Zgarbieni" kojarzą mi się z takimi
staruszkami, więc cudowne, że zawsze są razem i trwają
w uczuciu.pozdrawiam
Śliczny wiersz, czytając robi się ciepło w sercu.
Pozdrawiam...
dzieci pnące się do góry ,szczęśliwi rodzice -cóż
znaczą zmarszczki gdy wciąż mieszka tam miłość-
śliczny wiersz pełen pięknych metafor - pozdrawiam
czytając odczuwałam coraz większą radość, pieknymi
metaforami opisana Rodzina :-)
fajna kochająca się rodzina...
Na dobre i złe "ku sobie" - pięknie:)
dobry wiersz...dzieci są jak ten winobluszcz, ciekawe
świata, świeże, młode...piękna ta wasza jesień życia,
przepełniona uczuciem, radością...jesteście razem i to
jest szczęście...pozdrawiam
Bardzo dobry Ma skojarzenia trafne Ładna poezja Brawo!
Twój wiersz to garść pełna metafor rozsypana na wersy
aby upiększyć ich rytm i klimat....pozdrawiam...
W przepiękny poetycki sposób opisane to " ku sobie".
Autentycznie zachwycił mnie Twój wiersz.
Śliczny wiersz. Czyta się go lekko i rytmicznie. I te
niedomówienia między jednym wersem a drugim - to cały
urok tego wiersza.
Ciekawa puenta.
Rodzinne uczucia biją po oczach..radość z bycia z
sobą..Miło :).. PS. To ja ta maruda :), co spokój na
GG zakłóca:(..Lenia nie chciałaś sprzedać..musiałem od
czułego szepta kupić :)..Pozdrowienia ciepłe.. M.
pięknie szukasz kobiety i mężczyzny miedzy i pomiędzy
z uśmiechem aż do końca...rozkwita miłość jak kwiat z
wiosną..i więdnie na jesień..