Laska niejedno ma imię
Ze staroci - po obróbce :)
Laska - słowo dość niewdzięczne -
w różnych pozach pcha się w wiersze.
Więc rozłożę na czynniki
aspekt trick'ów semantyki.
Babcia raz zrobiła laskę
dziadziusiowi. On pod laskiem
się rozłożył był na trawce
na tej swojej nówce - lasce.
A ja pytam (Heh! Blondyna!),
czyja tego faktu wina.
Zaliż laska stać nie może,
zatem kładzie ją, nieboże?!
Laskę (pewnik!) mus postawić!
Gdy się nie da, nową sprawić?!
Laska rodzi dylemata,
gdy kobita nie kumata.
I nie chwyta w lot... kontekstu
niejednoznacznego tekstu.
Często laski też nie chwyta
i "postawić?" - głupio pyta!
autor
grusz-ela
Dodano: 2014-05-15 11:42:57
Ten wiersz przeczytano 3328 razy
Oddanych głosów: 37
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (109)
:)))) Violu :))))))))
Oj Grusz-Elu, ojojoj:)
Laska wsparciem jest dla pana
i nie tylko ta drewniana:)))
I ja uśmiecham, Aniu, do Ciebie :)
Babcia niemłoda lecz jeszcze "laska"
i niepotrzebna laska drewniana.
Wnuki kupiły, niech wspiera babcię.
Tak stoi laska w kąciku sama:)
Dzięki za uśmiech od ucha do ucha :)))