Liryka młodego Romantyka

Wiersz nie mówi ani o Werterze ani o Gustawie

Zginęliście wszyscy? Moi Twórcy…
Przykład z kogo mam brać?
Werter? Gustavus? Los wybiórczy
Skonał… życia nie odbierać…
Złe to podobno i ludzie gadają później…
Odszedł, wrócił do niej,
Poszedł, zawisł. Po cóż mu to było?

Bo jego serce cały czas gniło!
Zjadało go od środka to szczęście nieszczęsne…

Autor wiersza czy prozy,
Żaden nie lekceważy życia grozy.
Przeciwnościom się postawił już dawno,
I wstąpił z wysokiej wydmy znów w głębokie bagno.

Bohaterów na świecie już nie ma,
Są tylko ich odpowiedniki, maskarada wieczna,
Ku światłu dążą? Śmiać mi się chce!
Serce znów wrze…

Nie wiem już, czy to mara senna?
Głębina umysłu bezdenna?
Skończyć te smutki wreszcie?
Wrócić do siebie… w duszy areszcie…

autor

Archangel

Napisany: 2008-02-21 Dodano: 2008-02-21 22:03:13

Ten wiersz przeczytano 546 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie