liście
nie posiadają wiedzy
jaką szczyci się człowiek
ale żyją 'pełną piersią '
instynktownie zwracając się
ku słońcu
zielone żywotne tancerki
kołysane wiatrem
szemrają magiczne zaklęcia
chłoną każdą kroplę
rosy i deszczu
a kiedy oderwane
od miejsca narodzin
w ułamku sekundy
na ułamek sekundy
wznoszą się ku niebu
aby z furkotem
wielobarwnych sukien
poszybować na spotkanie ziemi
jedne giną
pod ciężarem kół i butów
inne uśpione
pomiędzy stronicami
książek
dopóki dopóty
krucha pamięć
nie rozsypie się w pył
liście
nie posiadają wiedzy
jaką szczyci się człowiek
lecz potrafią żyć
od początku do końca
pomiędzy
Alfa i Omega
nie muszą zadawać pytań
typu 'Quo Vadis'
bo bieg na oślep - ucieczka
to domena ludzi
autor
Donna
Dodano: 2021-08-17 13:47:28
Ten wiersz przeczytano 1264 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
To prawda, to tylko człowiek zapomina żyć naprawdę...
Dostrzegasz w zwyczajności to co niezwyczajne.
Wiersz skłania do refleksji nad życiem i przemijaniem.
Pozdrawiam.
Marek
Witam serdecznie ...Wiersz bardzo piękny ...
To prawda...
Dobry wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Wystarczy żyć pełną piersią i korzystać z każdej danej
chwili :) pozdrawiam cieplutko :)
dopiero z wiekiem człowiek pokornieje i zaczyna
rozmumieć, że nie wszystko musi wiedzieć. Wystarczy
żyć pełną piersią.