Ludzkie złudzenia
W ciasnym odzieniu
z ludzkich głupot utkanym,
siedział przy marzeniu -
nie do końca zapomnianym.
Biedak -
któremu wydawać się miało,
że to co kochał,
tuż przy nim stało.
Fantazje i złudzenia,
realne się zdawały,
gdy nastał czas rozliczeń,
runął jego świat cały.
Już nigdy nie włoży
starego odzienia,
rany się z czasem zabliźnią,
a życie serca odmienia.
Nic nas tak nie uczy - jak życie i pomyłki własne, nim kolejną księgę życia otworzymy, spostrzegamy, że stare odzienie jest zbyt ciasne.
Komentarze (7)
piekny wiersz z głebokim przesłaniem :)
Rany się zabliźnią z biegiem czasu, stare odzienie
zrzucić trzeba..
głębokiej treści słowa, prawdziwe
Na falach złudzeń i nadziei przezwyciężamy upadki.
Wiersz z głęboką treścią, refleksyjny...
Podoba mi się twój wiersz, tylko inaczej należałoby
uformować wersy dla łatwiejszego czytania.
piekny wiersz chociaz smutny daj chociaz kropke bo
trudno jest go otworzyc przechodzac przez twoj nikt do
czytania wiersza:)
Pięknie. Jakże delikatne słowa stworzyły opowieść.