Mój refren
Cicho Parki nicie przędą,
Czasem tylko szczękną nożyczki,
Życie moje - niedoszła legendo -
Bez długu i bez pożyczki.
Cicho przeszłość przeszła w ciemność,
Czasem błyśnie żar pogorzelisk,
Życie moje - czcza nadaremność,
Bez wiary i bez nadziei.
Cicho szepcą usta skargi,
Czasem serce mocniej uderzy,
Życie moje - śnionym letargiem,
Bezmiarem smutnych przeżyć.
Cicho śmierci skrzydło muśnie,
Czasem błyśnie buntu pazur,
Życie moje - jak półuśmiech
Bez barwy i bez wyrazu.
Cicho Parki nić uprzędły,
Czas na nożyce - niech szczękną!
Życie moje - pąk róży zwiędły,
Bezowocne martwe piękno.
Cicho szepcę; Mój Jezu, ach!
Czasem tylko mocniej westchnę,
Życie moje - skąpana we łzach,
Bezkresna pusta przestrzeń.
Komentarze (22)
Nadzieja to matka tych, którzy nie boją się rzucać
myśli w daleką przyszłość. Pozdrawiam
o rany pustka prosi się o wole i piękno. pozdrawiam
jakże smutkiem tu przebrzmiało
choć tak pięknie się czytało...
pozdrawiam serdecznie:)
Ładna, choć przepojona smutkiem refleksja
refleksyjnie, zmienność losu człowieczego,,,pozdrawiam
serdecznie
Weno:) faktycznie masz rację. Sorry.
Pozdrawiam:)
Refleksyjnie się zrobiło, pozdrawiam
bardzo dobry, życiowy i refleksyjny przekaz:)
pozdrawiam
Smutno:(
Niech nadzieja wstąpi w peela.
Weno popraw wyraz "szepczę"(dwukrotnie).
Nie tylko Twój refren smutny! wiele podobnych:)
Miłego Weno:)
Bardzo dużo smutku w tym wierszu.
Sporo ujmujących fraz, np. ta:
/Życie moje - jak półuśmiech
Bez barwy i bez wyrazu./
Bardzo dobry wiersz. Pozdrawiam:-)
Smutny,refleksyjny,melodyjny i bardzo płynny tekst.
Miłego dnia życzę:)
Refleksyjnie o życiu.
jak smutno, ale wiersz płynie...