Mój wewnętrzny świat jest dziwny...

Szkoda że o niczym nie wiesz... o niczym albo o wszystkim... O tym co jest całym moim światem i nadzieją...

Chowam ją beznadziejnie w sobie... Trzymam ból i to zadaje mi jeszcze większych dreszczy przechodzących po całym ciele...

Rozpacz jest gorzka... Bezsilność semantyczna... Niczym ptak uczący się latać wzbija się we mnie... i upada...

Postaram się o ułaskawienie moich rozżarzonych myśli... Nieposkładanych...
Zbieram je... układam w całość... brakuje mi jeszcze tylko kilku elementów puzzli...

Osiągnę cel choćby nie wiem co...

autor

Angel Aga

Napisany: 2007-01-19 Dodano: 2007-01-19 20:31:05

Ten wiersz przeczytano 368 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie