Mrok Tęsknoty

…mrok tęsknoty obejmuje czulej niż ramiona najgorętszej kobiety…

2006-10-29



mrok tęsknoty rozwiewa twój głos
brzmi słodko jak skowronka śpiew
uśmiech na twarzy przyćmił nawet słońca blask
tuląc cię w ramionach dotykam raju bram

ciepło twojego serca roztopiło rozpaczy lód
dotyk dłoni na moim ciele
sprawia pożądania dreszcz
wtuleni w siebie ulećmy do gwiazd
chwile rozkoszy powracają co noc

zasypiam z nadzieją
by dwie dusze połączyły się znów
na nic zdadzą się gorzkie słowa
zawistnych ludzi
choć tną jak zimna stal

darząc się uczuciem płomiennym
przezwyciężymy trudny czas
wystawieni na próbę pokonamy podły los
proszę tylko o jedno
słowem otuchy wesprzyj
w ten trudny czas

nie pozwól by owinął mnie smutku
czarny płaszcz
rozwiej obawy co duszę dręczą i palą
daj odrobinę nadziei
bym z godnością przywitał nowy dzień

otrę twoje łzy
rozpalę płomień miłości co zgasł
zabiorę tam gdzie szczęścia dom
tam nie dosięgną nas demony z przed lat
zakwitnie na nowo szczęścia kwiat

o jedno tylko błagam
szansę mi daj

Tristan350

autor

Tristan350

Napisany: 2006-10-29 Dodano: 2006-10-30 18:25:06

Ten wiersz przeczytano 547 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie