My

Siedzę na sofie.
Tak, tej samej gdzie pierwszy raz normalnie rozmawialiśmy.
Smutne myśli płyną swobodnie.
Niczym nie moje.
Wyłaniają się z odrętwiałego umysłu.

Gdzie popełniliśmy błąd?
Czemu pozwoliliśmy się spotkać sercom naszym?
Przecież sami sobie mówiliśmy:
Źle to się skończy...

Ale nie potrafiliśmy odrzucić.
Nie chcieliśmy odrzucić.
Marzyliśmy o rajskiej plaży.
Plaży bez ograniczeń i zakazów.
Mówiąc "źle", naiwnie, po cichutku marzyliśmy, że się jednak uda.

Marzenia pozostały...
A My???
Czy jeszcze się zobaczymy?
Czy cudem jakimś los się zlituje
i pozwoli być nam jeszcze razem?

Niczego tak w życiu nie pragnąłem...

Jak Twej bliskości.
Jak twego uśmiechu.
Jak tego by poprostu utulić Cię i zasnąc.
Jak tego by śnić razem sen o szczęściu.
Jak tego by się obudzić i śnić go dalej na jawie.


Tak jak było przez tą krótką chwilę.

autor

Amator

Napisany: 2015-01-06 Dodano: 2015-01-06 21:46:30

Ten wiersz przeczytano 743 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie