Nad przepaścią

Dedykuję ten wiersz wszystkim zagubionym w życiu...

Za dnia gdy błądzę szukam swego serca
Nocą gdy się kryję szukam zapomnienia
Tak trudno jest pamiętać, ale trudniej zapomnieć
Gdy pamiętamy to co złe było do wyleczenia

Zasuszone kwiaty, kartka z kalendarza
Sklejone łzami oczy i słony smak na ustach
Nie chcę już nic słyszeć, okazja się nadarza
Zapomnieć, zabłądzić, w mym sercu przestrzeń pusta

Upadłe anioły krążą w mojej głowie
Owiane mgłą mroku i z twarzami wspomnienia
Boję się, że zrobię to co mi jeden podpowie
Że zawieszę swoje życie na krawędzi z kamienia

Potok słów ustępuje miejsca swemu bratu
Moje łzy płyną już strugami po bladym świcie
Boże, jak wiele trzeba by zaufać światu
Boże, jak wiele trzeba by uwierzyć w życie

... niech nie poddają się... odnajdą jego sens i siebie od nowa

autor

Szczurołapka

Napisany: 2007-04-12 Dodano: 2007-04-12 20:01:37

Ten wiersz przeczytano 428 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie