naga samotność

Przykryj swe nagie ciało kocem,
Choć mi go mało... Ale,
Przykryj swe ciało. No już !
Nim poczuję się jak tchórz.

Otwórz oczy i spójrz w moje.
Zmyj makijaż z uczuć fałszywych.
Nie musisz mówić, że zadzwonisz,
W ogóle nie mów nic przez chwilę.

Oboje znamy ten rodzaj ciszy,
To skrępowane w milczeniu trwanie
Gdy dzień zdziera z nas przykrycie,
Obnaża to co tak skrywane.

Otworzę okno, niech powietrze
Rozproszy pamięć , wina zapach.
Rozwieje zamęt myśli grzesznych
I czerwień szminki ze mnie zetrze.

Unieś przykrytą wstydem twarz ,
Ja też nie czuję się najlepiej.
Sumienie dręczy mnie, że masz
Dwadzieścia lat ,niedużo
więcej.


Nie spiesz się tak , zostań chwilę.
Usiądź na krześle, wypij kawę.
Ja wiem, że potrafisz grać,
Masz dużo większa niż ja wprawę.

Lecz ja potrafię coś innego.
Potrafię wkraść się w ludzkie dusze.
I widzę twe zagubione ego ,
Wiem czym naprawdę ciebie kuszę.

Ale nie ważne czemu przyszłaś.
Nieważna cena, kolie, szmaty!
To co nas łączy to nie przyjaźń...
Jestem samotny tak samo jak ty.

autor

Liliana_M

Napisany: 2008-11-24 Dodano: 2008-11-25 00:28:25

Ten wiersz przeczytano 550 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie