Najeżona

Dziękuję kowalanko i ślę serdeczności :))

Kolce a bardzo bolesne trzeba dużo samozaparcia aby
się na nie uodpornić i być wolnym...pozdrawiam
cieplutko:)

Miło mi, że zajrzałeś Bartuś...dziękuję ślicznie i
przesyłam uśmiechy :))

Podoba się bardzo.

Tak jest. Z czasem się uodparniamy.
I w naturalny sposób powstaje ta zbroja. Inaczej nie
dałoby się iść dalej...

Wiersz świetny od tytułu po puentę.

Pozdrawiam ciepło, JoViSiu :-)

Dzięku Agrafko za wizytę i za ciekawy punkt widzenia:)
pozdrawiam i ślę serdeczności :)

A ja się chyba wyzbyłam już kolcy. Absolutnie, to nie
dla ludzi, niszczymy samych siebie. Ja musiałam
dopiero zachorować, żeby zacząć szukać takiego
prawdziwego spokoju. Nie chodzi o jedwabistość, bo
jedwabistość to kłamstwo, ułuda, ważne, by żyć w
zgodzie z samym sobą. Pozdrawiam :-)

weneczko dziękuję ślicznie :) Uściski! :))

Życie nas nie rozpieszcza, mniej odpornym na upadki
wstawanie z kolan nie przychodzi łatwo. Świetna puenta
uśmiecha.
Miłego dnia, JoVi :))

Maryś :))

Jovi - zajrzyj na pocztę.

Iris& dziękuję ślicznie za zajrzenie :) pozdrawiam
cieplutko :)

Wiersz skłania do zadumy...
Miłego popołudnia:)

Dziękuję Halinko :) ślę serdeczności :)))

Witaj...ładny przeczytałam zatrzymał mnie i
rozmyślałam nad jego treścią...pozdrawiam serdecznie.

Dziękuję Broniu za odwiedziny :) Pozdrawiam cieplutko
i życzę miłego dnia :)