Nie mów więcej...
Nie przyjdziesz do mnie
smutku nie utulisz
nie pogładzisz włosów
nadziei muśnięciem
łez w dłonie nie weźmiesz
słońca nie zapalisz
choć czuję twą obecność
w sobie jeszcze szczęście
gdy błądziły we mnie
wezbrane uczucia
i trzepotem skrzydeł
unosiły serce
Nad lasem zielonym
po nieba błękitach
wtedy czułam że żyję
jestem że zakwitam
i teraz też jestem
tylko że inaczej
ogłuszona słowami
które mało znaczą
Nie mów więcej
nie chcę wiedzieć
kochałeś czy kłamałeś
Czasem przytul jednak
tą cząstkę serca
którą mi zabrałeś
autor
Spiaca Lady
Dodano: 2008-10-11 08:09:24
Ten wiersz przeczytano 492 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Miłość o której tak ciężko zapomnieć, wciąż do niej
wracamy-wspominamy, to co takie piękne...bardzo ładny
wiersz, w smutku pisany.
Smutny i piękny wiersz zarazem.
Ladny wiersz ale o tym wiesz
Bardzo ładny wiersz.+
nigdy milosc nie chadza prostymi sciezkami trzeba ja
szukac by szczesciem rozkwitla nie zawsze jednak
wzajemnoscia splywa czasami niechciana w samotnosci
skryta...dobry wiersz
jak zawsze z sensem wiersz napisany..miłość ma wiele
obliczy i cieni...
potargana miłości czemu ludzi męczysz i ich serca
dręczysz? nie prościej być z nimi?