Nie zapomnieć...
Nie umiera ten,co w pamięci zostaje,
takie kruche jest życie człowieka.
Lecz bądż szczęśliwą na ziemi,
gdyż i tobie kiedyś świeczkę zapalą.
Życie nam mknie jak rakieta,
nie patrzy na żale,na troski.
Wciąż tak mało miłości jest,
a tak wiele nieżyczliwości.
Jak kamień opada człowiek,
jak mgła znika jego życie.
Cieszmy się nim póki można,
bierzmy z niego obficie.
Nie znane są nasze drogi,
gdy Bóg drzwi otwiera,
Nim światło zgaśnie życia,
nim w nas wszystko umiera.
Kochajmy ludzi,gdy żyją,
dawajmy im więcej miłości.
Czas ludzki szybko wymiera,
nie czas na smutki i troski.
I Ty odejdziesz człowieku,
ślad zginie w twoim grobie
Ciesz więc,że żyjesz,
gdyż tylko proch zostanie po tobie.
autor
Piotrek40
Dodano: 2009-12-12 09:04:51
Ten wiersz przeczytano 747 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
zyciowy wiersz..wiadomo ze kazdy kiedy odejdzie
zostawiwszy smutki i troski ale czy ktos zapamieta
jakim byl czlowiekiem ? dlatego kazdy powinien sie
starac by zycie godnie przezyc to w pamieci pozostanie
tych co jeszcze nie odeszli..
Smutny,ale bardzo prawdziwy wiersz.
Tak mało dajemy innym ,a życie tak szybko ucieka.Ładny
,podoba mi się.
Pozdrawiam serdecznie.
smutne, ale prawdziwe. trzeba żyć i pamiętać tych co
odeszli.
Samą prawdę przekazujesz w wiersz,jest on
pouczający.Tylko żeby ludzie wzięli go sobie do
serca;)pozdrawiam
Nie umiera ten kto żyje w pamięci, choćby odszedł od
nas na życia zakręcie.
Piotr śliczny wiersz i dla mnie jest to oda do
życia.Człowiek umiera i zamika ślad a tylko żyje przez
jakis czas w pamięci bliskich.A więc cieszmy się
życiem póki mozemy.
"Kochajmy ludzi,gdy żyją,
dawajmy im więcej miłości. "
W tym jest całe przesłanie tego wiersza.
Smutny poruszający wiersz.