Niepewność jutra...

Aby sens życia powrócił....

Miliony myśli odwiedza mnie.
Szukając sensu istnienia.
Połowa z nich, uśmiercić chce.
Odległe, piękne wspomnienia..

Cisza bolesna, uwalnia strach.
Odwaga na baczność staje.
Głębokie rany, zadane w snach.
Niepewność ze mną zostaje.

Gdybym tak mógł, odgadnąć dni.
Zobaczyć co za plecami.
Na spokój wreszcie, zamienić krzyk.
Przywitać się z marzeniami.

Reżyser życia, mój własny los.
Ma swoje tajemnice.
Nim zada znów, kolejny cios.
Pokaże jego oblicze.

Historia swoje zadanie ma.
Mój film ogląda z boku.
Kiedy się skończy opowieść ta.
Uniesie mnie, wśród obłoków.

.... by przezyć zycie tak aby powiedzieć sobie że sie nie żałuje niczego...sens.. życia to kochać i byc kochanym... może wróci :(

autor

Piotrek

Napisany: 2007-03-05 Dodano: 2007-03-05 17:37:33

Ten wiersz przeczytano 546 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie