Nierealne czasami staje się realne
nie utkamy życia z nitek pajęczyny
nawet gdy ostrożnie sieci połączymy
nie możemy zamknąć wiatru w swojej dłoni
bo nie potrafimy myślą go dogonić
z marzeń kolorowych nie zakwitnie róża
nawet gdyby rosła na miłości wzgórzach
i nie mogę ciebie uściskać z przyjaźni
bo dla mnie istniejesz tylko w wyobraźni
ale mogę zawsze czekać pragnąć marzyć
ufać twoim słowom miłością cię darzyć
kochać w snach na jawie i tęsknić nocami
wierzyć że istnieje miłość między nami
Komentarze (11)
Bardzo dobrze uzasadniłaś treścią to co jest zawarte w
tytule, a Galezariusz równie trafnie to skomentował.
Chciałabym aby ZAWSZE nierealne stało się realne :)
A co ja też mogę pomarzyć razem z Tobą :)
Super wiersz :)
Piękny,tęskny,taki otulony ciepłem i miłością
wiersz...Ty to potrafisz Zosiu...Pozdrawiam
serdecznie...
tytuł zaprasza do wiersza - a jego myśli, ciepło i
melancholia delikatnie dotyka duszy
"mogę zawsze czekać pragnąć marzyć" tak, to zawsze
można :-) bardzo romantycznie
są jak tlen w powietrzu i niech nigdy się nie zmienia
to że kocha się marzenia - bardzo ladny wiersz -
cieplutko pozdrawiam:)
Bardzo mi sie podoba tytuł wiersza:),no nie tylko:)
Pozdrawiam serdecznie+++
I tylko to się nie zmienia, że najłatwiej jest kochać
marzenia.
Marzenia są tym czymś co nas trzyma w dobrym nastroju,
bez marzeń, ani rusz++++
Pozdrawiam Zosiu :))
Marzyć zawsze trzeba
po to są marzenia
niosą nas do nieba
mimo zniechęcenia...
;))))))
Uśmiech dla marzycielki;))M
To nierealne, niech w realne się zmieni.
Tak pięknie marzysz.
Pozdrawiam:)