nieznani sobie rozpoznamy się...
w chmurce zapomnienia
dotykamy ustami słów
wkradamy się w siebie co noc
nie ma tu miejsca na wstyd
przecież wiemy że sny istnieją
naprawdę
jak pusta butelka pogrążona w myślach
nieznani sobie
dzieląc się sobą uciekniemy by nakarmić
nasze zmysły
i nie dopijemy tego dziecka
ono tak rozkosznie pełza
po kieliszku
autor
marekg
Dodano: 2016-08-05 07:47:20
Ten wiersz przeczytano 797 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
Świetny wiersz...
Świetny wiersz...
"Nieznani sobie rozpoznamy się..." "w snach, które
istnieją naprawdę"
Warto śnić ;)
Ciekawy wiersz. Spodobał mi się.
Pozdrawiam
nmzc, wszyscy czasem /bladzimy/:)
al-bo
-dziękuje ...i przepraszam
ciekawie,
ale /nieznani/ bym sprawdzila:)
pozdrawiam
Świetny wiersz.
Pozdrawiam
nie znani sobie
rozpoznamy się
w podobnym patrzeniu na świat, w podobnym spojrzeniu
na ludzi, uczucia
uciekamy od codzienności, ale w większości, w swoich
wierszach jesteśmy sobą, tu nie udajemy, dzielimy się
sobą
i niech to dziecko w nas pozostanie
chmurka zapomnienia:) jest niezwykle sympatyczna:)
Pięknie, pięknie..
Świetny.
A dziecko niech zostanie do konca
Chmura zapomnienia czasem jest przydatna.
Rozbudzasz wyobraźnię ową refleksją. Ciekawie ujęte.
Pozdrawiam:)
Pięknie , niech pełza to dziecko po kieliszku ..:)
Miłego dnia .
To o nas na beju:
dotykamy ustami słów
wkradamy się w siebie
dzieląc się sobą karmimy nasze zmysły