Nigdy

nigdy nie mówię nigdy
chyba że nigdy nie mówię prawdy
oskarżona o bezprawne oddechy
cóż mogę czynić jeśli nie patrzeć w lustro
kłamiąc do woli i mówić: nigdy na zawsze
sięgam po kubek zimnego wzroku
i wszystko staram się obserwować

na świecie dzieje się tyle ważnych rzeczy:
drzewa spadają z niebios
rodzą się stereotypy
umierają marzenia

już nigdy nie powiem że świat zwariował
nigdy – według wszechobecnej mądrości
idę reanimować swoje sny
i mordować banały

autor

BaskaCzyliJa

Dodano: 2007-05-04 09:01:44

Ten wiersz przeczytano 621 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie