Z Nowego Jorku do Krakowa

rozmyslania

Spełniłam już plany i moje sny,
choć cenę wysoką płaciłam.
Choć nie raz spływały mi gorzkie łzy,
płacząc- marzyłam, marzyłam, marzyłam.

Dziś wracam do domu gdzie czekasz ty,
samolot do startu gotowy,
silniki dudnią a serce drży,
do mnie dochodzą jakieś rozmowy.

Nic nie rozumiem , nie chcę rozumieć,
silniki warczą - ruszamy,
moje obawy wciąż nie ustają,
czy my się chociaż poznamy?

Jednak to tyle lat przeminęło,
to rozdział zupełnie osobny
i przerażenie mnie ogarnęło,
czy będziesz do siebie podobny?

Maszyna pędzi w niebo uderza
i ziemia za oknem umyka,
ogromną siłą odległość odmierza,
unosi się w gorę chmur już dotyka.

Jeszcze popatrzę raz z lotu ptaka
na ziemię przyjazną i milą,
bo moje serce tutaj przez lata
swą cząstkę pozostawiło.

Samolot płynie ponad chmurami,
probuję wolno myśli poskładać,
cisną się w głowę wciąż z pytaniami
czy my się będziemy mogli dogadać?

Siedząc w fotelu nie zdradzam nikomu
co też po głowie mi krąży,
- przecież ja wracam tylko do domu
czemu ta myśl tak mnie drąży ?

Nauczyliśmy się żyć samotnie,
bo tak wygodnie nam było.
Zamiast być razem było odwrotnie,
czy właśnie przetrwała miłość?!

- Po co rozmyślać martwić się zatem,
przecież to dom mój rodzinny,
pewnie już czekasz tam na mnie z kwiatem,
pewnie czekają też inni.

I nagle jakiś głos mi przerywa
- czy dobrze pani się czuję?
-Pani napewno jest już szczęśliwa
- nie wiem , doprawdy - próbuję...

autor

Krysy

Napisany: 2007-10-30 Dodano: 2007-10-30 12:00:55

Ten wiersz przeczytano 617 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie