Odejście

Leżę znowu na tym szpitalnym łożu,
czuję ból, udrękę.
Marzę o krainie wiecznego życia.
Zamykam oczy, czuję błogość.
Z oddali echo niesie głos,
jakobym jeszcze słyszał
tamten świat,o którym już zapomniałem.
Idź!Idź! w stronę światła,
tylko ono wskaże ci drogę.
Idź, nie lękaj się!
Czyj to głos?nie pamiętam!
Jestem taki szczęśliwy!
Już nic nie boli.
Czuje przyjemny dotyk na mym prawym ramieniu,
lecz nikogo nie widzę!
Znów to samo,tylko że teraz bierze moją dłoń.
Prowadzi przez tunel,na końcu którego widzę anioła
unoszącego się nad cierpiącym.
Zrozumiałem że to ja!
Przez ułamek sekundy zobaczyłem całe moje życie,
i zrozumiałem że ,uciekło mi niepostrzeżenie.
Przyszłość wiecznego istnienia, o której marzyłem
będąc udręczonym przez ból, stała się teraźniejszością!
A w sercu poczułem że Bóg naprawdę mnie Kocha.

autor

Anonimo2010

Dodano: 2010-10-03 12:52:23

Ten wiersz przeczytano 566 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie