Odwagę zabrałeś mi mój Boże...

Skąpany w strachu odmawiam jutrznię
Grzebie mą przeszłość, nie wiem czy słusznie.
Przy dźwięku Twoim, przy Twojej sile
Spraw bym odzyskał straconą chwilę,
Bym miał odwagę zbudować swój dom,
Bym swego życia zamknął drugi tom.

Odwagę zabrałeś mi znów Boże
Po co mój świat tak cierpliwie tworze?
Kiedy na kliszy patrzę w jej oczy
Me serce coraz więcej krwi toczy
Nie jestem godzien przesławnej lutni
W ciszy odejdę, bez żadnej kłutni

Którz przy mym grobie spocznie choć chwilę?
Którz płakać będzie przy mej mogile?
I spraw by choć jedna szczęścia jej łza
W me serce wstąpiła bez smutku, bez zła.
Za bramą tam gdzie księżyc nie wstaje
Raj... lecz nie dla mnie, wybacz mi Panie...

autor

Arczi

Napisany: 2005-03-29 Dodano: 2005-03-29 19:09:59

Ten wiersz przeczytano 554 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie