OGAREK

Wiersz delikatnie rysuję co ulotne i trudne do
nazwania. Doskonały

Poruszający wiersz. Liryka z wyższej półki. Gratuluję.

Niesamowite! W sześciozgłoskowcu tyle pięknych słów
spisać, porywa jak zwykle - nawet na krawędź...

Ty Sfinx - ie nalezysz do moich ulubionych, bo piszesz
niezwykle pieknie, chociaz czesto smutno.

Smutny w odbiorze... Tylko niech krawędzie nie będą
zbyt ostre....

Smutek zatrzymany na obrzezu kielicha.spada słonymi
kroplami na ziarenka piasku...wypala,,,

Bez wątpienia jesteś mistrzem w przekazywaniu uczuć,
które trafiają w samo serce...:)

Ładny wiersz z marginesem na przemyślenia.

Czytając Twój wiersz odczuwałam wielki smutek...żal i
ból...umiesz sprawić że Twój wiersz żyje i to jest to
co lubię w wierszach ...posiadasz wielką siłę którą
dobrze wykorzystujesz w swoich wierszach....p.s. nie
zazdrość optymizmu a także miłości...optymizm Ty tez
posiadasz Aaaaaaaaa co do miłości przeważnie jest
koło nas aby zabrzmiało banalnie depczemy ją...głusi
jesteśmy na jej wołanie...Pozdrawiam z uśmiechem:)

Bardzo smutny. Mocna dobijająco smutna pointa. GRTL

Co mogę powiedzieć... cudowny wiersz... Ostatnia
zwrotka wszystko ze sobą łączy i budzi wzruszenie...

przepiękny wiersz, z właściwa tobie nutą refleksji

Wiersz przepiękny i w swej treści i formie,
w stylu Sfinksa - godny mistrza.

Tam poszybujemy sami. Bardzo dziekuje za taki wiersz.
Plus.

Bardzo romantycznie i metaforycznie rozprawiłeś się z
wypaleniem. Wyobrażnia moja zbudowała mi kilka obrazów
przez co oceniam wiersz jako ciekawy i znakomicie
napisany.