Opowieści myśliwskie 2 - Lwiątka

proza

Byłem w Maroku na wakacjach. Dzień był pochmurny i szary. Podobno taki zdarza się tu raz na kilka lat. Opiekun wycieczki uznał, że jest to idealna okazja, by pokazać nam ruiny starej faktorii kupieckiej. Podobno nocowali w niej kupcy wiozący towar do Kartaginy. Po upadku Kartaginy niepotrzebna faktoria została opuszczona.
Zazwyczaj nie prowadzi się tu turystów. Jest to mordercza całodzienna wyprawa przez pustynię, kiedy żar leje się z nieba, a temperatury przekraczają 60 stopni. Ale tego dnia było akurat pochmurno.
Nic nie zapowiadało polowania, więc byłem wyekwipowany, jak każdy turysta. Żadnej broni jedynie stara finka przy pasku. Wziąłem nawet na tę wyprawę wchodzący w modę gadżet: urządzenie do wytwarzania ogromnych, dochodzących nawet do metra średnicy baniek mydlanych.
Był już wieczór. Wracaliśmy po zwiedzeniu zabytku. Byłem trochę przygaszony, bo zużyłem już wszystkie mydliny, a nikt z grupy nie nie zgadzał się, bym zrobił nowe z ostatniej butelki wody pitnej. W pewnym momencie nasze auto zatrzymało się na brzegu głębokiego jaru.
- Tu na dnie jest woda - powiedział przewodnik - Oczywiście nie nadaje się ona do picia, ale myślę, że mydliny można z niej zrobić.
Zszedłem w dół, napełniłem urządzenie, dodałem mydła w płynie, wstrząsnąłem i natychmiast wypróbowałem. Bańki wychodziły znakomicie. Śledziłem lot jednej z nich i raptem zobaczyłem lwicę. Stała wściekła na przeciwko mnie waląc się po bokach ogonem. Odrzuciłem zbędne urządzenie, by sięgnąć po jedyną broń, jaką miałem - po finkę. Z prowadnicy urwała się ostatnia bańka i wolno, tuż nad ziemią, poszybowała w kierunku zwierzaka.
W tym momencie zza chmur wyszło słońce. Lwica patrzyła na bańkę jak zahipnotyzowana, aż ni z tego, ni z owego odwróciła się i uciekła. Patrzyłem na to zdumiony. Co się stało? Nie umiałem sobie tego wytłumaczyć. Dopiero później doszedłem do wniosku, że przy pochmurnej pogodzie bańka działała jak zwierciadło wypukłe i lwica widziała w niej swoje powiększone odbicie. Sądziła, że lada chwila zostanie zaatakowana. Błysnęło słońce i straciła tę "większą i groźniejszą rywalkę" z oczu. Napięte nerwy nie wytrzymały.
W legowisku lwicy znalazłem trzy rozkoszne lwiątka, które zabrałem ze sobą. Nie rozstawałem się z nimi przez pół roku. Ale lwiątka rosły i nie sposób było je dalej trzymać w mieszkaniu. Musiałem więc oddać je do zoo.

autor

jastrz

Napisany: 2023-06-19 Dodano: 2023-06-20 02:32:24

Ten wiersz przeczytano 983 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie