ostatnio

nieta - na czym wg Pani polega pochwała wiersza? Wg
mojego punktu widzenia uwagi krytyczne mają większą
siłę oddziaływania wtedy, gdy więcej osób je czyta i
może ocenić, patrząc z mojego punktu widzenia, ich
trafność w porównaniu z pochwałami. Kogo się
chętniej czytało w starym układzie graficznym? Kto
miał większą ilość głosów. W praniu okazywało się, czy
zasłużenie. Kogo się teraz najczęściej czyta?
Stalówkową elitę, podzieloną na kilkanaście TWA. I
większość tej elity żyje z wymiany głosów i pochwał,
nie bawiąc się w ceregiele z oceną. Dobry, świetny,
śliczny, do znudzenia. Aż mdli. Z jaką łatwością
przychodzi układanie na górną półkę wierszy, które
widocznie odbiegają od stylu "sercem pisanego".
Praktycznie żadnej merytorycznej oceny tylko zmiana
słownictwa na: prawdziwa poezja itd. Sponiewierać
kogoś, kto zaczyna(a to przecież widać po stopniu
zaawansowania), bez żadnej konkretnej uwagi, to żadna
satysfakcja. Warto wtedy wytknąć mankamenty, gdy
bezkrytycznie chwali, wymienia się głosami i reaguje
agresją na uwagi krytyczne. To niektórych przywołuje
do porządku i jak uczy doświadczenie, moze
zaprocentować w przyszłości.

Umiesz władać słowami, jak mało kto, nieto. Są Ci
posłuszne. :)

Przyjemnie czytać.

świetnie podsumowane zjawisko społeczne, może się
robić niedobrze, oj może - ale żyjemy w czasach kultu
młodości... karykaturalnej.

Dobre i trafione, cóż czasu nie pokonasz. Świetnie
napisane, ale wiesz, że potrafisz. Pisz więcej
będziemy podglądać. :)

Trudno się nie zgodzić z trafną obserwacją,jak dla
mnie podaną
w ironicznym,doskonałym stylu,
choćby tutaj -
"nygusów chytrusów, wszystkich wziętych, matek
wąskich. w pasie
brakuje mi dziurek, bo przytyłam od złudzeń, że się
zmieni
cokolwiek".
Po prostu świetnie,
podziwiam!

@staż, na pieńku mieliśmy od zawsze, jeśli mnie pamięć
nie myli. proszę mi odpowiedzieć, ile razy pan
pochwalił pan mój wiersz, a ile razy omijał? częściej
widziałam pana pod moimi marnymi rymowankami. n'est-ce
pas? zarzuca mi pan coś, co pan uprawia od lat.
również bez skutku.

Starzenie, to jest życia postęp,
chociaż to wcale nie jest proste
i warto się z tą prawdą liczyć,
"co cię dotyka, to dotyczy!"
Pozdrawiam!

Mamy ze sobą na pieńku. Można się nie zgadzać z
niektórymi poglądami, ale niedocenianie zalet, to
już byłaby nietolerancja połączona z uprzedzeniami.
Bardzo cieszy, że nie owija Pani w bawełnę ostrych
ocen, ale gdy są jednostkowe i skierowane na zwykłych
żołnierzy, a nie oficerów, zysk jest niewielki. Pani
zaletą jest przejrzystość w stawianiu diagnoz
obserwowanej rzeczywistości, zamiast dydaktyzmu.
Można, choć się nie musi, podzielać punkt widzenia,
ale zawsze jest jakaś skala porównawcza i coś do
przemyślenia. A jak się myśli - to się jest. Nie
wiem czy to zamierzone(czytałem oryginał) oferowanie
wieloznaczności, przez wersyfikację niezgodną z
interpunkcją. Nie mam przekonania, że dodaje to
wierszowi możliwość dodatkowej interpretacji.

Świetne!
To prawda... jesteś niesamowita :))

Niech każdy się starzeje wg własnych sposobów i
upodobań. Ironicznie ale obrazowo
:-))pozdrawiam:-)+

haha, jesteś niesamowita, szczególnie z tymi
przerzutniami:)

a to mistrzostwo świata:
/nygusów chytrusów, wszystkich wziętych, matek
wąskich./

jezusów chrystusów, wszystkich świętych, matek boskich
:))

rzadko łażę po sieci, wiernam bejowi - ale to chyba
nie śnięta, lecz święta prawda, co piszesz;)

Dla mnie to ironia :)

Dla mnie to ironia :)

Arcyciekawe ujęcie nieśmiertelnego tematu,niezwykle
oryginalne środki poetyckie - ogólnie:nareszcie
Poezja na Bejowisku.
P.S.
Niestetey - Autorka nie zasłużyła nawet na jednego
TZW-a...

tutaj poprawna wersyfikacja:
http://migotanieprzedsionkow.blogspot.fr/2015/06/ostat
nio.html