Panna nikt...

wiersz dedykuje sobie

...niewidzialny wezel nad glowa...wyszczerzyl zeby...
...wbil pazury w ostudzone gardlo...
nakarmione wilki,lykaly resztki strachu...
...umowiony na koncu ulicy...zastales wielkie nic...
...schowany za prywatna sciana...bijacy wlasny puls...
placzem ujal zachmurzone niebo...
...nastalo cierpienie...
dreszcz i deszcz przepilowal na pol oznaki przebudzenia...
...na twarzy zrosila sie czerwona rdza...
cierpiales...gdy otworzyly sie drzwi...na koncu ulicy...
ona stala w progu...
panna nikt
panna smierc

autor

jaszczur

Napisany: 2007-07-01 Dodano: 2007-07-01 13:35:39

Ten wiersz przeczytano 501 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie