Pierwszy listopad

Po alejkach cmentarzy snują się
smutek, pamięć i zaduma.
Z drzew spadają ostatnie
pozwijane liście.Siąpi jesienny deszcz.
Pamięć i smutek idą trzymając się za ręce.
Patrzą na kwiaty,rodziny,znicze i wieńce.
Tym mierzą trwałość ludzkiej pamięci.
A za nimi my którzy pamiętamy,
z rzewnym wspomnieniem,
ze świeżymi rozstań ranami.
Smutny to dzień.Za nami pełna powagi
i pokory zaduma kroczy.
Smutny to dzień, droga pełna rozmyślań
i wątpliwości.
Jak daleko stąd do wieczności.
Dziękuj Panu i ciesz się tym co masz,
bo życie to taki krótki czas.

autor

Stnisława39

Napisany: 2000-11-01 Dodano: 2011-11-01 18:34:01

Ten wiersz przeczytano 414 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie