Pieskie życie
Wiersz napisany jako jeden z pierwszych
Gdy rano, jak co dzień śmieci wyrzucałem
Razem grzebiących w śmietniku ujrzałem
Człowiek i pies jedno życie wiodą
Jedno żarcie jedzą zapijając wodą
Jak to się stało i co wpływ na to ma
Że człowiek zniżył się do rangi psa
I jak pies żyje na Bożym tym świecie
Jak to jest możliwe czy to rozumiecie
Czy ten głodny i brudny w ubrania ze
szmat
To nie człowiek jak my, czy to nie nasz
brat?
Jeśli ludzkość w rozwoju ma w tę stronę
iść
To mniej jest życie warte niż uschnięty
liść
A goniąc za bogactwem, zaślepieni forsą,
złotem
Zbezczeszczamy wartości, mieszamy je z
błotem
Chełpimy się kulturą dwóch tysięcy lat
A życie jest pieskie, bo pieski jest
świat.
autor
M.N.
Dodano: 2018-06-04 07:51:26
Ten wiersz przeczytano 1115 razy
Oddanych głosów: 33
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (41)
Smutne...bardzo.
tak na pewno pies jest świecki
lecz niestety częściej bywa
że świat pieskim się nazywa
tak było i będzie że na obrzeżach kultury i demokracji
znajdą się ludzie i zwierzęta
te co je porzucono i miejsca dla nich nie było
winić można wszystkich lecz i oni sami
nie chcą być wiązani kultury kanonami
a w głowie się przewróci nie jednemu
że śmietnik robi z własnego mieszkania
Jedni z wyboru, drudzy z niemocy,
świat pieski nie jest im obcy.
Pozdrawiam.
Dołożę z Tuwima, bo mi przyszedł na myśl:
"„I wy, warszawskie psy, w dniu kary
Psi obowiązek swój spełnijcie,
Zwyjcie się wszystkie i zbiegnijcie
Straszliwie pomścić swe ofiary,
Za psy bombami rozszarpane,
Za zmarłe pod strzaskanym domem,
Za te, co wyły nad swym panem,
Drapiąc mu ręce nieruchome;
Za te, co z wdziękiem beznadziejnym
Łasiły się do nieboszczyków,
Za śmierć szczeniaków, co w piwnicy
Jeszcze bawiły się w koszyku;
Za biegające rozpaczliwie,
Pozostawione po mieszkaniach,
W dymie duszące się, półżywe,
Pamiętające o swych paniach;
Za nastroszone, za wierzące,
Że człowiek wróci – bo pies czeka;
I tak, w pozycji czekającej,
Siadł ufny pies na grób człowieka"
To nie świat "zszedł na psy". To ludzie. Człowiek
przypisuje zwierzętom swoje najohydniejsze cechy.
Wstrząsający...Pozdrawiam:)
Kiedyś chciałem takiej osobie pomóc, przynieś
śniadanie, to powiedział mi że On przyjmuje tylko
pieniądze i kupi sobie sam. Ręce mi
opadły, jak zauważyłem jak moje dwie dychy
zamieniły się na 4 piwa. Nawet nie krył tego.
Pozdrawiam M.N.
Dzięki wszystkim komentującym, a Tobie DoroteK
szczególnie za właściwe odczytanie moich intencji...
pozdrawiam
bardzo poruszająco napisałeś, to straszne, że ludzie
tak żyją, powodów jest pewnie wiele, ale to nadal
ludzie, dzieci Boga
Witaj Marianie:)
Często wybór należy do ludzi często sami są
winni.Oczywiście nie neguję tego,że też nie mają
pomocy jednak tak jest wszędzie.:)
Pozdrawiam:)
Nie oceniam człowieka, o którym nic nie wiem. Nikt
nikomu nie zabrania wzbogacić się, jeśli poprawia byt
swojej rodziny dzięki ciężkiej pracy. Jeśli chodzi o
bezdomnych to z tego co słyszę część z nich wybrała
takie życie z własnej woli. Mnie bardziej jest żal
tych, których z różnych przyczyn pozbawiono dachu nad
głową. Tak się dzieje nie tylko w Polsce.
Temat rzeka :(
Pozdrawiam :)
Piękny i refleksyjny wiersz, pozdrawiam :)
Zgadza się. Pozdrawiam.
Zgadza się. Pozdrawiam.
Skłania do myślenia dobry wiersz godny chwili
zastanowienia.
Pozdrawiam i zapraszam na odrobinę refleksji do mnie.
Azsmarel