Płatki śniegu
Tak zazdroszczę płatkom śniegu,
kryształowym cudnym skrom,
co na okna siedząc brzegu
dały tchnienie nowym snom.
Otuliły puchem drzewa,
są jak białe płatki róż,
nic do szczęścia im nie trzeba,
dorównują pięknu zórz.
Lecz ich gracja mnie nie wzrusza,
ani ptasia lotność ich,
pełna buntu we mnie dusza,
bo muskają włosów twych.
Z których w rosę przemienione,
muszę przyznać - mają gust,
mgłą z oddechu rozpalone,
płyną strugą do twych ust.
Chciałbym, jak te płatki białe,
puklem włosów poprzez skroń,
jak śniegowe krople małe,
spłynąć w ciała twego toń.
Więc za jedno im dziękuję,
choć bezwiedne w moim śnie,
dzięki nim smak ust twych czuję
i z nadzieją budzę się.
autor
Rymetius
Dodano: 2013-02-02 10:34:58
Ten wiersz przeczytano 8601 razy
Oddanych głosów: 35
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (36)
Piękne i delikatne porównanie saku ust do śniegowych
płatków:))))
Cudny wiersz. Pozdrawiam
fajnie się budzisz, serdeczności
Można się rozmarzyć i życzyć aby płatki wciąż
przysiadały na ustach :)
przeczytałam z przyjemnością i przyznam się,że aż chce
się śpiewać taki romantyczny tekst - cieplutko
pozdrawiam:)
Piękny, romantyczny :)
Rozmarzyłam się :):) Pozdrowionka
piękne marzenie:)
Piękny,delikatny,obrazowy i czyta się płynnie.
norma= zachwycający:))
Wyjaśnienia dla staża:
"pełna buntu we mnie dusza,
bo muskają włosów twych.”
Wiersz jest o płatkach śniegu (jak w tytule), które
spadają na włosy dziewczyny, czyli muskają je, wg
słownika muskać, to delikatnie dotykać, a podmiot jest
zły, bo on tego robić nie może, jeszcze nie zdobył
względów dziewczyny. Bunt wg słowników, to m.in.
sprzeciw, protest.
”Z których w rosę przemienione,
muszę przyznać - mają gust,"
Następnie w tych włosach ogrzane ciepłem zmieniają się
w krople wody podobne do rosy i spływają z nich po
twarzy do ust. Gust, wg słowników to m.in. poczucie
piękna, cechę tę przypisałem materii nieożywionej
(płatkom śniegu), taki środek stylistyczny.
Z czym tu można mieć problem? Bo interpretacja nawet
nie wymaga specjalnego wysiłku umysłowego.
Pozdrawiam.
"pełna buntu we mnie dusza,
bo muskają włosów twych.
Z których w rosę przemienione,
muszę przyznać - mają gust,"
Czy w tych słowach Pana autorstwa jest jakiś sens, bo
mam z nim problem.
Świetny rytm-us i treść-us
ma w wierszu Rymetius
:)
Zima we śnie i prawdziwe ciepło w środku. Piękny
obrazek namalowany słowami. Pozdrawiam
W 3-ej strofie 2-gi i 3 wers prawie obok siebie "ich".
Gdyby tego nie było - to prawie na 6.